آیا پس از درمان توسط فرادرمانی، امکان بازگشت بیماری وجود دارد؟
درصد چشمگیری از بیماران، با یک بار ارتباط فرادرمانی بهبود می‌یابند و روند درمان آنها انجام می‌شود و از چنگ بیماری رها می‌شوند. این مسئله ارتباطی به نوع بیماری، حاد و مزمن بودن آن و مدت درگیری بیمار با بیماری و... ندارد. اما در بعضی موارد فرادرمانی مشاهده می‌شود که پس از بهبود و درمان، بیماری باز می‌گردد.
دلایل بازگشت بیماری به دو دسته «اختیاری» و «غیر اختیاری» تقسیم می‌شوند.
- دلایل اختیاری بازگشت بیماری:این نوع بازگشت، زمانی رخ می‌دهد که بیمار به‌صورت اختیاری مرتکب تخلفاتی شود که در اثر آن، نقش شعور کیهانی را در درمان نادیده بگیرد یا آن را کتمان کند. نمونه‌های بارز این تخلفات، شک و تردید، انکار و ناسپاسی، کتمان و نسبت دادن درمان به جایی غیر از شبکه شعور کیهانی می‌باشد. در صورت بروز این تخلفات، ممکن است بیمار مدت زمانی را در بهبودی بسر ببرد اما ناکهان بیماری بازگردد و حال بیمار مانند دوران قبل از درمان شود.
- دلایل غیر اختیاری بازگشت بیماری:
الف: مقاومت دادگاه ویژه در بیماری‌های روان تنی:این نوع بازگشت در بیمارانی رخ می‌دهد که عامل اولیه و اصلی بیماری جسمی آنها اختلالات ذهن (مشکلات بینشی) یا روان است. در این‌صورت، بدون اینکه خود فرد در بازگشت بیماری نقشی داشته باشد؛درمان آنها بر اثر ساز و کارهای روان و ذهن، با مقاومت دادگاه ویژه روبرو می‌شود که باعث بازگشت بیماری خواهد شد. البته با چند بار تکرار فرادرمانی، این مقاومت‌ها می‌شکنند و بیمار نجات پیدا می‌کند.
ب: مشکلات بینشی در بیماری‌های ذهنی تنی: علت بیماری بعضی افراد، ضعف و مشکلات بینشی است. برای مثال، فردی که دچار ترس از مرگ بوده و شروع بیماری او در این رابطه باشد، در صورتی‌که مشکلات بینشی او برطرف نشود، ممکن است پس از فرادرمانی و بهبودی، باشنیدن خبر مرگ، دیدن اعلامیه ترحیم و هر موضوعی که او را به یاد مرگ می‌اندازد؛ دوباره دچار بیماری شود و به وضعیت اولیه باز گردد. در فرادرمانی به این نوع از بیماری‌ها که ریشه آنها مشکلات بینشی و ادراکی فرد می‌باشد؛ بیماری‌های ذهنی تنی گفته می‌شود. از خصوصیات این دسته از بیماری‌ها این است که بر خلاف بیماری‌های روان تنی (که به مرور و در طی زمان بروز می‌کنند)، به‌یکباره و ناگهانی رخ می‌دهند. بنابراین، اتفاقاتی که درست قبل از بازگشت بیماری رخ می‌دهند؛ وجه مشترکی دارند که از بررسی آنها می‌توان به مشکلات بینشی فرد پی‌برد. این دسته از بیماران، پس از آگاه شدن از مشکل بینشی خود، پذیرفتن آن و پس از اینکه خواستار رفع مشکل شدند؛ از حمایت شبکه شعور کیهانی برخوردار می‌شوند و تثبیت درمان آنها نیز آغاز می‌گردد. بنابراین، درمان فرصتی است که توسط حلقه رحمانیت الهی در اختیار ما قرار می‌گیرد. به این‌صورت که این لحظه یک تسویه حساب انجام می‌شود اما اگر ما بعد از این فرصتی که در اختیارمان قرار داده شده، بینش و نحوه نگرشمان به زندگی را تغییر ندهیم؛ مجددا برای خودمان اضطراب ایجاد می‌کنیم و مجددا به یک اسکن دیگر نیاز پیدا می‌کنیم. اما اصل موضوع این است که بتوانیم در کنار این مسئله، تحول هم ایجاد کنیم و نحوه نگرش ما به هستی عوض شود تا از این رهگذر ایمنی‌هایی هم برای ما به وجود آورد. در نهایت، هدف غایی این مسائل فرصت برای ایجاد تحول است. بدون تحول، درمان فایده‌ای ندارد. هدف اصلی ما آن تحول مثبت است؛ نه درمان. درمان یک بازی است.فرض کنیم عمر انسان از صد سال به دویست سال افزایش یابد. باز هم چیزی به‌خودی خود عوض نمی‌شود. ولی ما یک فرصتی می‌خواهیم تا آن کمال و تعالی را پیدا کنیم، تا نحوه نگرشمان به هستی را اصلاح کنیم که برای این فرصت می‌خواهیم.
پ: مشکلات ذهنی: در تقسیم‌بندی اختلالات، مشکلات عده‌ای ذهنی محسوب می‌شود. مشکلات ذهنی عبارت است از هر گونه تفکر، رفتار و تمایل غیر عادی و مجموعه عواملی که در ادراکات انسان، ایجاد اختلال کند. مانند: انحرافات جنسی، بیش فعالی، دیگر آزاری، خود آزاری، ناآرامی، عصبانی شدن بی‌دلیل، توهمات گوناگون دیداری، شنیداری، احساسی، پندری و...، انواع اسکیزوفرنی (پارانوئید و...)، وسواس، دوقطبی، مشکلات شخصیتی (چند شخصیتی بودن و ...) ترس‌های غیر منطقی (فوبیا)، تمایل به خودکشی و... در فرادرمانی، دیدگاه خاصی درباره این گروه از بیماری‌ها وجود دارد و درمان آنها از طریق شاخه اختصاصی «تشعشع دفاعی» دنبال می‌شود و اساس آن در کتاب «موجودات غیر ارگانیک» تشریح شده است. درمان این گروه، با شیب صعودی مثبت ولی زیگزاگی طی می‌شود.
رفرنس پاسخ: - فایل تصویری جلسه ۱ دوره ۱ نظام قدیم نسخه اول: (۲:۳۵:۴۹ تا ۲:۳۶:۳۸) - فایل تصویری جلسه ۲ دوره ۱ نظام قدیم نسخه اول: (۲:۱۹:۲۱ تا ۲:۲۰:۰۷)