حس نکردن
اِسكن و برقراریارتباط، در
فرادرمانگری و فرادرمانگیریهیچگونه تاثیری در حصول نتیجه ندارد.
ولی این
موضوع ممكن است به علل زیر باشد:
الف) تشتت ذهنی (آشفتگی ذهنی شدید)
ب) افسردگی
پ) قفل ذهنی
تبصره- 3: قفل ذهنی، نتیجه عملی برنامه‌ریزی‌های
ضمیر ناخودآگاه است كه در بیشتر افراد، از دوران طفولیت و كودكی بر مبنای عقل، علم
و دانش و منطق برنامه‌ریزی شده است. در این حالت، این برنامه از ورود و احساس تمام
مسائل غیرعقلانی و خارج از چارچوب منطق جلوگیری و چنین اطلاعاتی را سانسور می‌کند
و در نتیجه، فرد از قبول و تجربه پدیده های متافیزیكی محروم می شود و احساس‌های
مربوط به آن نیز در او سانسور خواهد شد. در واقع این نرم‌افزار چنان برنامه‌ریزی
شدهكه بر اساس آن، چیزی خارج از عقل، علم و واقعیت نمیتواند وجود داشته باشد
و چونفرادرمانینیز توجیه علمی و عقلانی نزد بیمار ندارد،
نرم‌افزار ناخودآگاهی، اجازه ورود اطلاعات مربوط به آن را نمی‌دهد و در مقابل آن،
قفل ذهنی ایجاد می‌كند. ممکن است شكسته شدن این قفل نیاز به زمان داشته باشد.
ت) عدم حضور در حلقهفرادرمانی، بی‌طرف نبودن، موضع‌گیری منفی و داشتن احساس
تمسخر نسبت به آن و…